'Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker’, luidt de slogan van de Belastingdienst. Maar kunnen we het naast makkelijker, ook eerlijker doen? De verkiezingen zijn in aantocht en de politici in Den Haag hebben veel te bewijzen in een samenleving die onder druk staat. Het aantal daklozen in ons land is sinds 2009 verdubbeld. De voedselbank heeft het in tijden niet meer zo druk gehad. Tegelijkertijd ontwijken de rijken in ons land miljarden euro’s aan belasting.
De rijkste tien procent in ons land bezit op dit moment meer dan de helft van het totale vermogen. Grote ongelijkheid is niet alleen een probleem voor de armen, maar voor de hele samenleving. Onderzoek laat zien dat economische ongelijkheid samenhangt met slechte gezondheid, geweld, obesitas en mentale ziektes.
Veel denkers, zoals econoom Thomas Piketty en politiek analisten David van Reybrouck en Thomas Frank, gaan zelfs nog een stap verder en zien economische ongelijkheid als voedingsbron voor populisme. Grote welvaartsverschillen zorgen ervoor dat mensen zich buitengesloten voelen en via gepolariseerde politiek hun onvrede willen uiten.
In aanloop naar de verkiezingen presenteren de partijen hun plannen voor de toekomst. Veel partijen willen economische ongelijkheid aanpakken met onder andere een progressiever belastingsysteem. Maar hoe precies? En wat zijn de verschillen? We lopen vijf soorten belastingen langs.
